Hof Den Haag heeft geoordeeld dat betalingen die in afwijking van het echtscheidingsconvenant van een ex-partner zijn gedaan, niet kwalificeren als aftrekbare onderhoudsverplichtingen. Extra betalingen moeten voortvloeien uit een juridisch afdwingbare verplichting om in aanmerking te komen voor fiscale aftrek.
Een man had met zijn ex-partner een convenant gesloten waarin was overeengekomen dat hij € 300 per maand aan partneralimentatie zou betalen. In 2020 betaalde hij echter € 30.095 aan zijn ex-partner en bracht dit volledig in aftrek als onderhoudsverplichting. De Belastingdienst weigerde deze aftrek, met als argument dat de extra betalingen niet waren gebaseerd op een juridische verplichting. De man stelde dat de verhoging van de alimentatie was ingegeven door bijzondere omstandigheden, zoals gezondheidsproblemen en financiële nood van de ex-partner. Hij beriep zich op een morele verplichting en verwees naar een passage op de website van de Belastingdienst waarin wordt vermeld dat losse aanvullingen op alimentatie aftrekbaar kunnen zijn. Het Hof verwierp dit standpunt. Het oordeelde dat extra betalingen alleen aftrekbaar zijn als zij voortvloeien uit een juridisch afdwingbare verplichting. Mondelinge afspraken en morele overwegingen zijn daarvoor onvoldoende. Ook het beroep op het vertrouwensbeginsel werd afgewezen, omdat de man uit de Belastingdienst-informatie niet redelijkerwijs kon afleiden dat zijn betalingen aftrekbaar waren. Dit arrest benadrukt het belang van duidelijke en schriftelijke afspraken over partneralimentatie. Extra betalingen buiten een convenant om kunnen niet zomaar fiscaal in aftrek worden gebracht.
Bron: Hof Den Haag. 3 december 2024, ECLI:NL:GHDHA:2024:2382