Rechtbank Noord-Holland: De looptijd van de 30%-regeling kan worden verkort na een wetswijziging, mits de fiscus bij het afgeven van de beschikking een expliciet voorbehoud heeft gemaakt voor latere wetswijzigingen.
Een werknemer woonde in verband met een eerdere tewerkstelling sinds januari 2016 met zijn gezin in Nederland. Hij trad op 26 april 2017 in dienst bij een andere werkgever, die verzocht om toepassing van de 30%-regeling. De Belastingdienst gaf aan de nieuwe werkgever op 31 juli 2017 een beschikking 30%-regeling af. Volgens die beschikking was de 30%-regeling op de werknemer van toepassing van 1 april 2017 tot en met 31 januari 2024. De looptijd was verkort in verband met de eerdere tewerkstelling van de werknemer bij een Nederlandse werkgever. Op 1januari 2019 werd de maximale looptijd van de 30%-regeling door een wetswijziging verkort van acht naar vijf jaar. De inspecteur weigerde daarop toepassing van de 30%-regeling voor de loontijdvakken vanaf februari 2021. Volgens de werkgever was de afgegeven beschikking nog steeds rechtsgeldig en kon de looptijd niet opeens worden ingekort. Rechtbank Noord-Holland verklaarde het beroep van de werkgever ongegrond. De rechtbank oordeelde dat de inspecteur geen wettelijke bevoegdheid heeft om de 30%-beschikking per 1januari 2019 te wijzigen of per 1 februari 2021 in te trekken. Volgens de wetsgeschiedenis treedt de nieuwe kortere looptijd gewoon in de plaats van de oude looptijd van acht jaar. De rechtbank stelde bovendien vast dat de beschikking was afgegeven onder voorbehoud van wijzigingen in wet- en regelgeving. Er kon ook niet worden geconcludeerd dat de inspecteur in dit geval de algemene beginselen van behoorlijk bestuur had geschonden.
Bron: Rechtbank Noord-Holland, 5 april 2024, ECLI:NLRBNHO:2024:5157